W module tym przedstawione zostały przykłady obliczeń stechiometrycznych dla układów, w których przynajmniej jeden z reagentów jest składnikiem mieszaniny (np. roztworu). Przykłady obliczeń dla czystych reagentów można znaleźć w module Stechiometria równań chemicznych - przykłady obliczeń.
Uzgodnione równanie chemiczne dla rozważanej reakcji ma postać:
Poszukiwane masy roztworów można wyliczyć z równania na stężenie procentowe (równanie ( 2 ) ), wcześniej wyznaczając ilości moli poszczególnych reagentów, a następnie masy substancji rozpuszczonych w obydwu roztworach.
Z równania reakcji można odczytać, że są równe dla wszystkich związków biorąych udział w reakcji, a więc do otrzymania jednego mola chlorku srebra potrzebne jest jeden mol azotanu(V) srebra oraz jeden mol chlorku sodu, co można zapisać przy pomocy stosunku molowego:
Obliczmy ilość moli chlorku srebra, \( n_{AgCl} \), w 286 g suchego osadu.
Ilości moli azotanu(V) srebra i chlorku sodu są wprost równe ilości moli otrzymanego osadu.
Masy substacji występujące w równaniu ( 2 ) można wyliczyć z iloczynu ilości moli oraz mas molowych odpowiednich związków:
Ponieważ w rozważanym przykładzie reagują ze sobą substancje będące składnikami roztworów o podanych stężeniach, konieczne jest obliczenie mas roztworów, które zawierają wyliczone powyżej masy azotanu(V) srebra oraz chlorku sodu. Poszukiwane masy roztworów przyjmują wartości:
Rozwiązywanie zadania należy rozpocząć od zapisania uzgodnionego równania reakcji:
Ponieważ w treści zadania nie są podane masy roztworów ani substancji w nich rozpuszczonych, przyjmijmy, że wszystkie obliczenia zostaną wykonane dla roztworu wodorotlenku o masie 100 gramów. Wartość stężenia procentowego roztworu wodorotlenku sodu \( 20\% \) podaje, że na każde 100 g masy roztworu 20 g to masa substancji rozpuszcznej.
Obliczmy ilości moli poszczególnych reagentów korzystając z masy wodorotlenku sodu rozpuszczonego w roztworze. Z równania reakcji ( 8 ) wiadomo, że stosunki molowe reagentów to 1:1:1:1, można więc zapisać:
Korzystając z podanych wartości stężenia molowego oraz gęstości roztworu kwasu azotowego(V) obliczmy masę roztworu, w którym znajduje się 0.5 mola \( \text{HNO}_{3} \). W tym celu posłużymy się wyrażeniami na gęstość oraz stężenie molowe.
Masa roztworu po reakcji jest sumą mas wody pochodzącej z roztworów kwasu i zasady, wody powstałej w wyniku reakcji oraz masy azotanu(V) sodu. Ponieważ żaden z produktów nie opuszcza reagującego układu w postaci gazu albo osadu, masę powstałego roztworu można przedstawić jako sumę mas roztworów kwasu i zasady.
Obliczmy stężenie procentowe roztworu azotanu(V) sodu.
Synteza chlorku sodu odbywa się według równania reakcji:
W przeciwieństwie do reakcji przedstawionej w Przykładzie 2 masa roztworu po reakcji nie jest równa sumie mas zmieszanych roztworów, masa ta jest pomniejszona o masę wydzielonego dwutlenku węgla, który opuszcza układ.
Również w tym przykładzie masy roztworów ani substancji rozpuszczonych nie są znane, można więc przyjąć, że masa roztworu kwasu solnego to 100 gramów.
Masa wydzielonego dwutlenku węgla wynosi:
Treść zadania:
Oblicz masy roztworów chlorku baru o stężeniu \( 15\% \) oraz kwasu siarkowego(VI) o stężeniu \( 5\% \), które są niezbędne do otrzymania 120 g suchego osadu siarczanu(VI) baru.Rozwiązanie:
Należy zmieszać 694 g roztworu chlorku baru oraz 981 g roztworu kwasu siarkowego(VI).Treść zadania:
Zmiareczkowano 20 cm³ roztworu kwasu azotoweg(V) o nieznanym stężeniu przy pomocy roztworu wodorotlenku baru o stężeniu 0.254 M. Punkt równoważnikowy osiągnięto dla objetości 18.62 cm³ roztworu wodorotlenku. Oblicz stężenie molowe kwasu azotowego(V) w badanym roztworze.Rozwiązanie:
Stężenie roztworu kwasu azotowego(V) to 0.472 M.Treść zadania:
Do 15 cm³ roztworu kwasu ortofosforowego(V) o stężeniu 0.2 M wsypano w nadmiarze stały wodorotlenek wapnia. Oblicz masę otrzymanego ortofosforanu(V) wapnia oraz stężenie molowe tego związku w roztworze.Rozwiązanie:
Masa rozpuszczonego ortofosforanu(V) wapnia: 465.27 mg. Stężenie molowe roztworu: 0.1 M.
Moduł opracowano na podstawie [1], [2], [3].
Bibliografia
1. H. Całus: Podstawy obliczeń chemicznych, WNT Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 19752. A. Śliwa (Red.): Obliczenia chemiczne. Zbiór zadań z chemii nieorganicznej i analitycznej wraz z podstawami teoretycznymi, Państwowe Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1979
3. K. M. Pazdro: Zbiór zadań z chemii dla szkół średnich, Oficyna Edukacyjna Krzysztof Pazdro, Warszawa 1994