Hydroliza jest reakcją odwrotną do reakcji zobojętniania:
Hydrolizie ulegają tylko te sole, których jony mają zdolność przyjmowania lub oddawania protonów w środowisku wodnym. Należą do nich:
- sole mocnych kwasów i słabych zasad,
- sole słabych kwasów i mocnych zasad,
- sole słabych kwasów i słabych zasad.
Sole mocnych kwasów i mocnych zasad nie hydrolizują, ich jony w środowisku wodnym nie przyjmują i nie oddają protonów. Podczas rozpuszczania w wodzie soli mocnych kwasów i mocnych zasad ani jony \( \ce{H^+} \), ani jony \( \ce{OH^-} \) pochodzące od cząsteczki wody nie są wiązane przez jony soli. Sole tej grupy nie ulegają hydrolizie, a ich roztwory wykazują odczyn obojętny (pH = 7).
Według teorii Brönsteda hydroliza jest procesem proteolizy w którym tworzy się mocna zasada \( \ce{OH^-} \) lub mocny kwas \( \ce{H^+} \) \( \ce{(H_3O^+)} \), dlatego roztwór przestaje być obojętny.