Chloryty ( Rys. 1 ) to powszechne minerały w wielu skałach metamorfizmu regionalnego oraz metamorfizmu kontaktowego (zob. Skały metamorfizmu regionalnego, Skały metamorfizmu kontaktowego ). Najczęściej występuje pennin i klinochlor [1], [2], [3].
| Skład chemiczny | zasadowy glinokrzemian Mg, Fe, Al i innych pierwiastków |
| Pokrój kryształu | tabliczkowy, blaszkowy, łuseczkowy |
| Układ krystalograficzny | jednoskośny |
| Twardość w skali Mohsa | 2,0-3,0 |
| Łupliwość | doskonała w 1 kierunku |
| Gęstość | 2,5–3,4 \( g/cm^3 \) |
| Barwa | w różnych odcieniach zielonego |
| Rysa | biała lub szarozielona |
| Połysk | perłowy, szklisto-tłustawy |
| Inne | giętki |
Większe nagromadzenia chlorytów znajdują się w zieleńcach i łupkach metamorficznych (zob. Skały niskich ciśnień i temperatur (facja zieleńcowa i zeolitowa) ). W innych skałach metamorficznych są minerałami pobocznymi lub akcesorycznymi. Chloryty stosunkowo rzadko tworzą duże kryształy, zwykle są kryptokrystaliczne. Poza procesami metamorficznymi, powstają z fluidów hydrotermalnych oraz jako produkt wietrzenia/przeobrażenia innych minerałów [4] lub związany z krystalizacją stopów resztkowych [3]. Nazwa chlorytów (z gr.) nawiązuje do charakterystycznego zielonego zabarwienia tego minerału.
Bibliografia
1. M. Borkowska, K. Smulikowski: Minerały skałotwórcze, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1973.2. A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE, Warszawa 1993.
3. A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Mineralpress Kraków, Kraków 2019.
4. J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II, Katowice 1993.